Birlikte Başarırız

Birlikte Başarırız

Bir zamanlar, yemyeşil bir vadinin ortasında küçük bir kasaba vardı. Bu kasabada Yıldız Ailesi adında çok sevilen bir aile yaşardı. Yıldız Ailesi, dört kişiydi: Ali Bey baba, Sevil Hanım anne ve çocukları Ela ile Arda. Aileleri o kadar güçlüydü ki, her ne olursa olsun birbirlerine yardım eder ve her zorluğu birlikte aşarlardı.

Bir yaz sabahı, Yıldız Ailesi kahvaltı masasında toplandı. Ali Bey her zamanki gibi gazetesini okuyor, Sevil Hanım ise çocuklara taze sıkılmış portakal suyu veriyordu. Ancak o sabah Ali Bey’in yüzü her zamankinden daha üzgündü. Gazetesini bir kenara bıraktı ve derin bir nefes aldı.

“Bahçedeki meyve ağaçlarımız soluyor,” dedi Ali Bey. “Toprak kurumuş, dallar çürümeye başlamış. Eğer bir çözüm bulamazsak, bu yaz meyve toplayamayacağız.”

Ela, babasının sözlerini duyunca kaşlarını çattı. “Ama baba! Meyve ağaçlarımız bizim en sevdiğimiz şey. Onların altında oyun oynuyoruz, meyve topluyoruz! Ağaçlarımızın böyle olmasına izin veremeyiz!” dedi.

Arda da ablasına katıldı. “Evet baba! Geçen yaz elmalarımız o kadar büyüktü ki arkadaşlarıma hediye etmiştim. Ne yapacağız?”

Sevil Hanım çocukların endişesini gördü ve gülümseyerek onlara yaklaştı. “Çocuklar, endişelenmeyin. Biz bir aileyiz ve birlikte her sorunun üstesinden gelebiliriz,” dedi. Sonra Ali Bey’e döndü, “Neden hep birlikte çalışıp ağaçlarımızı kurtarmıyoruz? Herkes bir görev alır ve birlikte bahçemizi eski haline getiririz.”

Ela’nın gözleri parladı. “Harika bir fikir anne! Ben ağaçların yapraklarını temizlerim ve toprağı çapalarım!”

Arda heyecanla ellerini havaya kaldırdı. “Ben de sulama işini yaparım! Babama yardım ederim.”

Ali Bey, eşine ve çocuklarına bakarak gülümsedi. “Evet, doğru söylüyorsunuz. Birlikte çalışırsak bu sorunun üstesinden gelebiliriz. Ama bu iş sabır ve özveri gerektirecek. Her gün biraz daha çalışmalıyız. Sabırlı olalım, sonuçları göreceğiz.”

Plan Başlıyor

O günün akşamı, Yıldız Ailesi işe koyuldu. Ali Bey, bahçenin ortasına büyük bir sulama sistemi kurmaya başladı. Ela ve Arda, anneleriyle birlikte toprağı çapalamaya ve yaprakları temizlemeye başladılar. Arda bazen küçük elleriyle kovayı taşımakta zorlanıyordu, ama Ali Bey ona her seferinde yardımcı oluyordu.

Bir gün Ela, annesine sordu, “Anne, ağaçlarımız neden böyle soldu? Ne yanlış yaptık ki?”

Sevil Hanım, toprağı karıştırırken Ela’ya dönüp anlattı: “Ela, bazen doğa da bizim gibi yorulur. Tıpkı senin çok koştuğun zaman yorulman gibi. Ağaçlarımız da uzun zamandır çok çalıştı, meyve verdi ve büyüdü. Şimdi biraz yardıma ihtiyaçları var. Biz onlara yardım edersek, onlar da bize tekrar güzel meyveler verecek.”

Ela bu cevabı çok sevdi. “O zaman onlara daha fazla yardım etmeliyiz, değil mi? Ne kadar çok çalışırsak o kadar çabuk iyileşirler!” dedi.

Zorluklar

Yıldız Ailesi’nin çalışmaları günlerce devam etti. Fakat işler her zaman kolay gitmedi. Bir gün bahçeye büyük bir fırtına geldi. Aile tam meyve ağaçlarını toparlamaya başlamışken, şiddetli rüzgarlar dalları kırmaya başladı. Arda, “Ağaçlarımız daha kötü hale geliyor!” diye haykırdı.

Ela ise cesaretini yitirmemişti. “Hayır, vazgeçmeyelim! Babam bize sabırlı olmamız gerektiğini söylemişti. Fırtına geçecek ve biz yeniden çalışmaya devam edeceğiz,” dedi.

Fırtına dinince, aile tekrar işe koyuldu. Ali Bey kırılan dalları budadı, Sevil Hanım toprağı yeniden canlandırmaya başladı. Çocuklar ise her gün sabırla ağaçları suladı ve böceklerden temizlediler.

Başarıya Giden Yol

Bir sabah, Ela erkenden uyanıp bahçeye koştu. “Baba! Anne! Bakın, tomurcuklar çıkmaya başladı!” diye heyecanla bağırdı. Ağaçlar sonunda yeniden canlanıyordu. Küçük yeşil yapraklar çıkıyor, dalların arasında meyve tomurcukları beliriyordu.

O gün, Yıldız Ailesi hep birlikte bahçeye toplandı. “Sonunda başardık,” dedi Ali Bey gururla. “Birlikte çalıştık, sabrettik ve şimdi emeğimizin karşılığını alıyoruz.”

Sevil Hanım, çocuklarına sarılarak, “Bu sadece ağaçlarımızı kurtarmakla ilgili değil, çocuklar. Asıl ders, her ne zorlukla karşılaşırsak karşılaşalım, birlikte olursak her şeyi başarabileceğimizdir,” dedi.

Ela ve Arda birbirlerine baktılar ve gülümseyerek, “Evet, birlikte başarırız!” dediler. O günden sonra, Yıldız Ailesi her bahar bahçelerine daha da iyi baktı ve her yaz meyve ağaçlarının gölgesinde mutlu mutlu oturup meyvelerin tadını çıkardılar.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde Eğitici Masallar yazarak tarafımıza gönderebilirsiniz. Gönderdiğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uyuyacak. Masal göndermek için aşağıda ki resme tıklayabilirsiniz.